ลูกแกะน้อยของพระเจ้า

105 นาที, ฟิลิปปินส์, 2555
ภาษาฟิลิปิโน บรรยายภาษาอังกฤษ

เกือบทันที  เราเห็นภาพดิวีโน่ (“ผู้มีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์”)  แบบที่เขาเห็นตัวเอง :  หนุ่มน้อยแก้ผ้ายืนอยู่ในอีเดนอันเขียวขจี  มีอสรพิษแห่งซาตานคล้องคอ  เสียงหัวเราะเย้ยหยันเสียงแหลมของพ่อก้องกังวาล  สองนางฟ้า – องค์หนึ่งแต่งดำมีปีกสีดำ  อีกองค์ปีกขาวแต่งขาว – ทำได้เพียงเฝ้ามองขณะที่พ่อเดินออกจากห้องนอนพลางรูดซิปเก็บอาวุธมหาอำนาจของชายชาตรี  “ทีนี้ไปหุงข้าว”  พ่อเห่าสั่งลูกเมีย  แม่ที่เป็นขี้ยาสับมะเขือยาวอย่างดุดัน  แต่หลังจากนั้น สิ่งเดียวที่เราเห็นเธอปรุงเสิร์ฟลูกผัวคือบะหมี่สำเร็จรูป

ชีวิตรันทดของดิวีโน่  ชีวิตคนบาปที่ขาดความรักแล่นผ่านม่านตาของเขา  ภาพจากในโบสถ์แทนที่ความบริสุทธิ์และการไถ่บาป  ขณะที่บิดาหำโตจอมทรราชบังคับให้เขาแต่งหญิง  และนั่นเป็นแค่องก์แรกของนิยายน้ำเน่า

พระเจ้าของคัมภีร์ไบเบิ้ลใจกว้างพอที่จะให้สาวกเอบราแฮมสังเวยเลือดลูกแกะน้อย  แทนการเชือดคอลูกชายตัวเอง  เช่นเดียวกับชื่อของหนัง  ‘ลูกแกะน้อยของพระเจ้า’ เป็นเรื่องชีวิตรันทดที่ตั้งคำถามว่า  จิตวิญญาณของเราจะรักษาความพิสุทธิ์ของมันไว้ได้อย่างไร  ในบ่อน้ำครำ?  นครเซบูหมุนติ้วรอบจุดศูนย์กลางอาบแสงสีของมันที่เป็นอนุสาวรีย์น้ำพุ  ราวกับหม้อยาที่เหล่าแม่มดกำลังเคี่ยวคน  เราแวบเห็นความเป็นจริงในฟุตเตจที่ขโมยจากท้องถนน :  คนพิการในรถเข็นที่พยายามข้ามถนนแออัดน่าหวาดเสียว ;  คนบ้าที่โซซัดโซเซท่ามกลางฝูงชน  กางเกงเอวต่ำห้อยอยู่ใต้เป้าเปิดเห็นของลับ  แต่ไม่มีใครใส่ใจเขา – ภาพจากความจริงเหล่านี้บ่งบอกชัดเจนว่า  ลูกแกะน้อยที่กำลังถูกจูงไปเชือดคือ ฟิลิปปินส์  บ้านเกิดของผู้กำกับ  คีธ  เดลิเจโร

เจนนี่  แฟนสาวบริสุทธิ์ของดิวีโน่  ดูจะเป็นทางหนีไฟนรกทางหนึ่ง  เขาคะยั้นคะยอให้เธอไปโรงแรมม่านรูดโฮพโฮเต็ล  โดยที่เธอเป็นคนจ่ายค่าห้องเพราะเขาถังแตก  แต่ทั้งคู่ก็กลัวเสียจนไม่กล้าขยับกายทำอะไรทั้งสิ้น  ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเคียงกัน  ดิวีโน่พาเธอเดินกลับบ้านผ่านวงเหล้าของพ่อ  อันประกอบด้วยชายชาตรีขี้เมาวัยใกล้โรยสามนายที่มาตั้งโต๊ะกร่างอยู่กลางซอย  จิ๊กโก๋แก่ทั้งสามน้ำลายหกใส่เจนนี่  ทั้งวันไม่เป็นทำอะไรได้แต่นั่งกินเหล้าคุยโวถึงสมรรถภาพทางเพศของตน  ที่ได้ผ่านกะหรี่นานาชาติมาทั่วโลกครั้งที่เคยทำงานต่างแดน

ตรงนี้ต้องเรียกว่าเป็นการโหม่งหัวลงถังขี้ดื้อๆ เลย  นิยายตอแหลฟุ้งฟองน้ำลายโก๋แก่ทั้งหยาบโลนและฟังดูเสียสติ  กึ่งฮิสทีเรียจากความกลัวตายและความไร้ความสำคัญของตน – แล้วแต่ว่ากลัวสิ่งไหนมากกว่ากัน  แต่พญายมเมินสายตาจากผู้กดขี่เหล่านี้  และส่งเด็กรวยๆ ในรถเก๋งมาลักพาตัวเจนนี่ไปรุมโทรมทารุณ  แล้วฆ่าทิ้งโยนพงหญ้าข้างทางในลำแสงไฟรถของฆาตกร

ผู้เขียนไม่เสียใจที่แบไต๋เรื่องนี้  เพราะเท่าที่ผ่านมาเป็นแค่โหมโรง  เพราะเรื่องไม่เริ่มจริงๆ จนเขาตกถึงจุดต่ำสุดในคุกหลังจากฆ่าพ่อตัวเอง  ใช่แล้ว  เราเห็นเหล่าเน็ตไอดอลนักโทษเต้นรำแห่งฟิลิปปินส์  แต่นั่นอยู่กลางแสงแดดกลางลานออกกำลังกาย  ภายในห้องของผู้คุม  หรือ “ท่านนายกเทศมนตรี” ของเรือนจำ  ดิวีโน่ถูกบังคับให้แปลงร่างเป็นนางบำเรอเขียนหน้าทาปาก  แล้วประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย  “มึงอาบน้ำหรือยัง?”  ท่านนายกถามก่อนลวนลาม  “มึงตัวเหม็นมากเมื่อวานนี้”

แทนนางฟ้าสีขาวกับนางฟ้าสีดำ  ในคุกมี ‘โอค่า’  เจ้าพ่อหนวดฮิตเลอร์อยู่ฝั่งหนึ่ง  และ ‘คอมมานเดอร์แบรนโด’  นักโทษข่มขืนที่กลับตัวกลับใจมาเป็นนักเทศน์  ผู้ช่วยบาทหลวงฟรานซิสที่มาโปรดสัตว์ในหมู่นักโทษ  แต่ละคนล้วนผลัดกันเป็นผู้กดขี่และผู้ถูกย่ำยี,  ผู้กอบกู้ไถ่บาป  และผู้ทำลายความบริสุทธิ์  ล้วนแล้วเป็นเพียงมนุษย์ร่วมโลกร่วมทุกข์ทน  แม้กระทั่งศาสนาก็ไม่สามารถกอบกู้วิญญาณของเขาได้  ผ่านนักบวชซึ่งสุดท้ายเป็นเพียงคนธรรมดา

บทสวดล้อเลียน “พระท่านหิวแล้ว”  (ขับร้องตามทำนองพระเกรกอเรียน) ของหนังฟังเหมือนจะตลก  แต่กลับชวนให้ขนลุก  เมื่อมันปลุกเรียกวิญญาณแห่งความผิดหวังและสิ้นศรัทธาของดิวีโน่  นี่คือมนตราคาถาสำหรับยุคร่วมสมัยอันขมุกขมัวของเรานี้  ยุคที่ทุกสิ่งทุกอย่างทุกคนล้วนแล้วจอมปลอม  ยกเว้นความเจ็บปวดเท่านั้นที่มีอยู่จริง
“เที่ยวนี้โคตรแย่เลย / ข้าไม่เข้าใจ / ข้าอยากจะกิน / ข้ากลืนไม่ลง”
(ซ้ำทั้ง 4 บรรทัด)

“ข้าอยากจะหลับแล้ว / ข้านอนไม่หลับ”  – สายตาของดิวีโน่จับจ้องพระเยซูบนไม้กางเขนด้วยความโหยหาสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จริงแท้แน่นอน

ในความมึนเมาดื่มด่ำในบาป  ดิวีโน่เปิดตู้ของโบสถ์ (ที่ช่วยเขาออกจากคุก) เอาชุดหลวงพ่อมาแต่งเป็นพระ  เขากินขนมปังศักดิ์สิทธิ์อันเป็นสมมติพระวรกายของพระเยซูหมดทั้งปี๊ป  และดื่มไวน์ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นโลหิตของพระเจ้าจนหมดขวด  เขากวาดเหรียญเงินบริจาคของวัดไปซื้อค่ำคืนชุ่มโลกีย์กับสองโสเภณี “สะอาด”  สุดท้ายเขาก็ได้เสียความบริสุทธิ์กับผู้หญิงสมใจเสียที  และลบล้างตัวตนของตัวเอง  ในพิธีไล่ผีด้วยเซ็กซ์และความตาย  (อลิศกินเห็ด)

กำกับ / ตัดต่อ / กำกับภาพ / เขียนบท : คีธ  เดลิเจโร
เรื่อง : ดาลิโล  นีโน คาลาลาง
ถ่ายทำ : ลอว์เรนซ์  อาง, ดาร์ซี  อาร์เกวโด, อิดเดน เดอ ลอสเรเยส, อัลเบิร์ท  ฮูร์คาเลส
ออกแบบโปรดักชั่น : คีธ  เดลิเจโร, เร็มทัน  ซิเอกา ซัวโซลา
ดนตรีและออกแบบเสียง : บีเจ  เอสเบอร์, ชัค  ฟูร์นิเอร์, บอมโบ  พลูโต โอวา
โปรดิวเซอร์ : ลอว์เรนซ์  อาง    นำแสดง : ฮ
านโดร  อซันเซียน, ดอนนา  จิเมโน, อายา  อึ้ง