‘เสี้ยวพระจันทร์’ (เมนคาริ  ฮิลาล)

อินโดนีเซีย, 2558, 94 นาที – บทบรรยายภาษาอังกฤษ

หนังเริ่มได้ไม่นานเราก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องมุสลิมโดยเฉพาะ  สองตัวละครหลักอาจนับถือศาสนาใดก็ได้ : ลูกชายสมัยใหม่ที่หนีไปทำงานกรุง  ถูกบังคับให้พาพ่อที่ใจแคบและไม่พัฒนาตนเองแต่กำลังจะตาย  โดยที่แกเป็นคนเคร่งพิธีกรรมต่างๆ ทางศาสนา  ไปชมพระจันทร์เสี้ยวศักดิ์สิทธิ์ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง  พ่อลูกคู่นี้เถียงกันเหมือนพ่อชาวพุทธที่หลงความธรรมะธรรมโมของตัวเอง  กับลูกขี้หงุดหงิดจากอาการแพ้ธรรมะธรรมโมจอมปลอม  หรือเขาจะเป็นคู่คริสเตียนหรือฮินดูก็ย่อมได้  เราทุกคนเคยอยู่ตรงนั้น

ในฐานะหนังตลกล้อเลียนความเคร่งเปลือกศาสนา  มันเป็นหนังที่อาจหาญ  ในเมื่อมันมาจากค่ายหนังในอินโดนีเซีย  ประเทศที่กำลังมีการใช้ศาสนาเป็นอาวุธทางการเมืองที่น่าเกรงกลัว  อารมณ์ขันตรงนี้ไม่เพียงจะมืดแต่คมคายและใจถึง  และแสนเศร้าในที่สุด

‘เสี้ยวพระจันทร์’ ของอิสเมล  บาสเบ็ธ  นำสงครามกลางเมืองทางวัฒนธรรมในบ้านเมืองเขามาสู่ใจเรา  แบบที่ภาพยนตร์ควรจะทำ (ได้ดีกว่าข่าว) แต่มักทำไม่ได้  หนังเรื่องนี้ทำให้เรา ‘เข้าใจ’ และรู้สึกถึงความร้อนรนของเขา  ความกลัวที่ใกล้สูญเสียทุกอย่าง  ความกล้าหาญและความแข็งแกร่งของเขา  และการต่อสู้กับเผด็จการทางจิตวิญญาณด้วยภาพยนตร์  น่าเหลือเชื่อที่มันไม่ใช่หนังอินดี้แต่เป็นหนังมีค่ายในระบบกระแสหลัก  นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ชวนให้เราก้มหัวคารวะและปรบมือให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของอินโดนีเซีย (อลิศกินเห็ด)

ผู้กำกับ : อิสเมล  บาสเบ็ธ

บทภาพยนตร์ : อิสเมล  บาสเบ็ธ, ซาลมาน  อริสโต, บากุส  บรามานติ

นำแสดง : โอคา  อันทารา, เฮดาร์  ซาลิชซ์, เด็ดดี  สุโตโม

อำนวยการสร้าง : ซาลมาน  อริสโต, ราม  ปัญจาบี, ฮานัง  บามานโย,  ปูตู  วิจานาโก