ลูกแกะน้อยของพระเจ้า
105 นาที, ฟิลิปปินส์, 2555
ภาษาฟิลิปิโน บรรยายภาษาอังกฤษ
เกือบทันที เราเห็นภาพดิวีโน่ (“ผู้มีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์”) แบบที่เขาเห็นตัวเอง : หนุ่มน้อยแก้ผ้ายืนอยู่ในอีเดนอันเขียวขจี มีอสรพิษแห่งซาตานคล้องคอ เสียงหัวเราะเย้ยหยันเสียงแหลมของพ่อก้องกังวาล สองนางฟ้า – องค์หนึ่งแต่งดำมีปีกสีดำ อีกองค์ปีกขาวแต่งขาว – ทำได้เพียงเฝ้ามองขณะที่พ่อเดินออกจากห้องนอนพลางรูดซิปเก็บอาวุธมหาอำนาจของชายชาตรี “ทีนี้ไปหุงข้าว” พ่อเห่าสั่งลูกเมีย แม่ที่เป็นขี้ยาสับมะเขือยาวอย่างดุดัน แต่หลังจากนั้น สิ่งเดียวที่เราเห็นเธอปรุงเสิร์ฟลูกผัวคือบะหมี่สำเร็จรูป
ชีวิตรันทดของดิวีโน่ ชีวิตคนบาปที่ขาดความรักแล่นผ่านม่านตาของเขา ภาพจากในโบสถ์แทนที่ความบริสุทธิ์และการไถ่บาป ขณะที่บิดาหำโตจอมทรราชบังคับให้เขาแต่งหญิง และนั่นเป็นแค่องก์แรกของนิยายน้ำเน่า
พระเจ้าของคัมภีร์ไบเบิ้ลใจกว้างพอที่จะให้สาวกเอบราแฮมสังเวยเลือดลูกแกะน้อย แทนการเชือดคอลูกชายตัวเอง เช่นเดียวกับชื่อของหนัง ‘ลูกแกะน้อยของพระเจ้า’ เป็นเรื่องชีวิตรันทดที่ตั้งคำถามว่า จิตวิญญาณของเราจะรักษาความพิสุทธิ์ของมันไว้ได้อย่างไร ในบ่อน้ำครำ? นครเซบูหมุนติ้วรอบจุดศูนย์กลางอาบแสงสีของมันที่เป็นอนุสาวรีย์น้ำพุ ราวกับหม้อยาที่เหล่าแม่มดกำลังเคี่ยวคน เราแวบเห็นความเป็นจริงในฟุตเตจที่ขโมยจากท้องถนน : คนพิการในรถเข็นที่พยายามข้ามถนนแออัดน่าหวาดเสียว ; คนบ้าที่โซซัดโซเซท่ามกลางฝูงชน กางเกงเอวต่ำห้อยอยู่ใต้เป้าเปิดเห็นของลับ แต่ไม่มีใครใส่ใจเขา – ภาพจากความจริงเหล่านี้บ่งบอกชัดเจนว่า ลูกแกะน้อยที่กำลังถูกจูงไปเชือดคือ ฟิลิปปินส์ บ้านเกิดของผู้กำกับ คีธ เดลิเจโร
เจนนี่ แฟนสาวบริสุทธิ์ของดิวีโน่ ดูจะเป็นทางหนีไฟนรกทางหนึ่ง เขาคะยั้นคะยอให้เธอไปโรงแรมม่านรูดโฮพโฮเต็ล โดยที่เธอเป็นคนจ่ายค่าห้องเพราะเขาถังแตก แต่ทั้งคู่ก็กลัวเสียจนไม่กล้าขยับกายทำอะไรทั้งสิ้น ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเคียงกัน ดิวีโน่พาเธอเดินกลับบ้านผ่านวงเหล้าของพ่อ อันประกอบด้วยชายชาตรีขี้เมาวัยใกล้โรยสามนายที่มาตั้งโต๊ะกร่างอยู่กลางซอย จิ๊กโก๋แก่ทั้งสามน้ำลายหกใส่เจนนี่ ทั้งวันไม่เป็นทำอะไรได้แต่นั่งกินเหล้าคุยโวถึงสมรรถภาพทางเพศของตน ที่ได้ผ่านกะหรี่นานาชาติมาทั่วโลกครั้งที่เคยทำงานต่างแดน
ตรงนี้ต้องเรียกว่าเป็นการโหม่งหัวลงถังขี้ดื้อๆ เลย นิยายตอแหลฟุ้งฟองน้ำลายโก๋แก่ทั้งหยาบโลนและฟังดูเสียสติ กึ่งฮิสทีเรียจากความกลัวตายและความไร้ความสำคัญของตน – แล้วแต่ว่ากลัวสิ่งไหนมากกว่ากัน แต่พญายมเมินสายตาจากผู้กดขี่เหล่านี้ และส่งเด็กรวยๆ ในรถเก๋งมาลักพาตัวเจนนี่ไปรุมโทรมทารุณ แล้วฆ่าทิ้งโยนพงหญ้าข้างทางในลำแสงไฟรถของฆาตกร
ผู้เขียนไม่เสียใจที่แบไต๋เรื่องนี้ เพราะเท่าที่ผ่านมาเป็นแค่โหมโรง เพราะเรื่องไม่เริ่มจริงๆ จนเขาตกถึงจุดต่ำสุดในคุกหลังจากฆ่าพ่อตัวเอง ใช่แล้ว เราเห็นเหล่าเน็ตไอดอลนักโทษเต้นรำแห่งฟิลิปปินส์ แต่นั่นอยู่กลางแสงแดดกลางลานออกกำลังกาย ภายในห้องของผู้คุม หรือ “ท่านนายกเทศมนตรี” ของเรือนจำ ดิวีโน่ถูกบังคับให้แปลงร่างเป็นนางบำเรอเขียนหน้าทาปาก แล้วประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย “มึงอาบน้ำหรือยัง?” ท่านนายกถามก่อนลวนลาม “มึงตัวเหม็นมากเมื่อวานนี้”
แทนนางฟ้าสีขาวกับนางฟ้าสีดำ ในคุกมี ‘โอค่า’ เจ้าพ่อหนวดฮิตเลอร์อยู่ฝั่งหนึ่ง และ ‘คอมมานเดอร์แบรนโด’ นักโทษข่มขืนที่กลับตัวกลับใจมาเป็นนักเทศน์ ผู้ช่วยบาทหลวงฟรานซิสที่มาโปรดสัตว์ในหมู่นักโทษ แต่ละคนล้วนผลัดกันเป็นผู้กดขี่และผู้ถูกย่ำยี, ผู้กอบกู้ไถ่บาป และผู้ทำลายความบริสุทธิ์ ล้วนแล้วเป็นเพียงมนุษย์ร่วมโลกร่วมทุกข์ทน แม้กระทั่งศาสนาก็ไม่สามารถกอบกู้วิญญาณของเขาได้ ผ่านนักบวชซึ่งสุดท้ายเป็นเพียงคนธรรมดา
บทสวดล้อเลียน “พระท่านหิวแล้ว” (ขับร้องตามทำนองพระเกรกอเรียน) ของหนังฟังเหมือนจะตลก แต่กลับชวนให้ขนลุก เมื่อมันปลุกเรียกวิญญาณแห่งความผิดหวังและสิ้นศรัทธาของดิวีโน่ นี่คือมนตราคาถาสำหรับยุคร่วมสมัยอันขมุกขมัวของเรานี้ ยุคที่ทุกสิ่งทุกอย่างทุกคนล้วนแล้วจอมปลอม ยกเว้นความเจ็บปวดเท่านั้นที่มีอยู่จริง
“เที่ยวนี้โคตรแย่เลย / ข้าไม่เข้าใจ / ข้าอยากจะกิน / ข้ากลืนไม่ลง”
(ซ้ำทั้ง 4 บรรทัด)
“ข้าอยากจะหลับแล้ว / ข้านอนไม่หลับ” – สายตาของดิวีโน่จับจ้องพระเยซูบนไม้กางเขนด้วยความโหยหาสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จริงแท้แน่นอน
ในความมึนเมาดื่มด่ำในบาป ดิวีโน่เปิดตู้ของโบสถ์ (ที่ช่วยเขาออกจากคุก) เอาชุดหลวงพ่อมาแต่งเป็นพระ เขากินขนมปังศักดิ์สิทธิ์อันเป็นสมมติพระวรกายของพระเยซูหมดทั้งปี๊ป และดื่มไวน์ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นโลหิตของพระเจ้าจนหมดขวด เขากวาดเหรียญเงินบริจาคของวัดไปซื้อค่ำคืนชุ่มโลกีย์กับสองโสเภณี “สะอาด” สุดท้ายเขาก็ได้เสียความบริสุทธิ์กับผู้หญิงสมใจเสียที และลบล้างตัวตนของตัวเอง ในพิธีไล่ผีด้วยเซ็กซ์และความตาย (อลิศกินเห็ด)
กำกับ / ตัดต่อ / กำกับภาพ / เขียนบท : คีธ เดลิเจโร
เรื่อง : ดาลิโล นีโน คาลาลาง
ถ่ายทำ : ลอว์เรนซ์ อาง, ดาร์ซี อาร์เกวโด, อิดเดน เดอ ลอสเรเยส, อัลเบิร์ท ฮูร์คาเลส
ออกแบบโปรดักชั่น : คีธ เดลิเจโร, เร็มทัน ซิเอกา ซัวโซลา
ดนตรีและออกแบบเสียง : บีเจ เอสเบอร์, ชัค ฟูร์นิเอร์, บอมโบ พลูโต โอวา
โปรดิวเซอร์ : ลอว์เรนซ์ อาง นำแสดง : ฮ
านโดร อซันเซียน, ดอนนา จิเมโน, อายา อึ้ง