สืบสวนเรื่องพ่อ
80 นาที / จีน / สารคดี / 2559 – ภาษาจีน บรรยายอังกฤษ
ศิลปะสื่อแสดงในคราบ ‘หนังสารคดีทดลอง’ – สำหรับหลายคน อาจฟังแปลกแยกจนเรียกภาพยนตร์ไม่ได้ จริงอยู่นี่ไม่ใช่หนังสำหรับชาวสมาธิสั้น แต่หากเราปล่อยวางปล่อยใจไปกับสายตาละเอียดถี่ยิบและสงบนิ่งของมันได้ ความเรียบง่ายอันเข้มข้นนั้นอาจนำพาไปสู่ประสบการณ์ที่กินใจอย่างลึกซึ้ง อีกทั้งเนื้อหาที่มีเสียงสะท้อนอยู่ในโลกร่วมสมัย เพราะมันขุดคุ้ยลงไปในปฏิวัติวัฒนธรรมของเหมา ในขณะที่ทุกวันนี้ บรรดาหลากทรราชของโลกกำลังใช้วิธีใส่ร้ายป้ายสีเรียกชื่อ เพื่อปลุกปั่น แบ่งแยก และครอบงำ ยุยงให้ประชาชนเป็นอริต่อกัน
‘สืบสวนเรื่องพ่อ’ เผยให้เห็นกระบวนการที่ทำให้มนุษย์คนหนึ่งหดหายกลายเป็นเพียงแผ่นกระดาษ ความมุมานะอุตสาหะที่สังคมๆ หนึ่ง ที่ถูกปลุกปั่นเป็นฮิสทีเรีย มุ่งทุ่มเทเพื่อจำกัดความและจัดลำดับชนชั้นมนุษย์ตามองศาของ ‘ความชอบธรรมทางการเมือง’ มาเป็นพื้นฐานในการปฏิบัติ (ละเมิด)ต่อแต่ละคนตามนั้น
เรื่องมาถึงหัวใจอันมืดมิดของมัน ในห้องแสดงศิลปะที่มืดสนิท ยกเว้นแสงสปอตไลท์บนหน้าศิลปินที่กำลังเล่าถึง ‘ชั่วโมงวิจารณ์’ การปฎิบัติหน้าที่ของพ่อที่ค่ายแรงงานที่เป็นไร่ ซึ่งพ่อถูกส่งตัวไปนานถึง 11 ปี โทษฐานที่เป็น ‘บุตรเจ้าของที่ดิน’ ที่ต้องปฎิรูปโดยการใช้แรงงานให้เกิดใหม่เป็นสมาชิกที่ดีของ ‘สังคมใหม่’
เมื่อยังเป็นเด็กที่มาเยี่ยมพ่อที่ไร่ เขาได้แต่มอง ขณะที่คนอื่นๆ รอบด้านพากันหันมาเล่นงานพ่อของเขา “แกให้อาหารหมูไม่ถูกวิธี, แกต้อนวัวกลับคอกเร็วเกินไป, แกไม่ช่วยงานอะไรเลย – คนเหล่านี้กล่าวหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ตัวเองทำงานไม่ถึงครึ่งที่พ่อทำเลย แต่ยังมีหน้ามาวิพากษ์วิจารณ์ ส่วนพ่อก็ได้แต่เห็นด้วยกับเขา ผมจำได้ว่าผมงงและสิ้นหวัง คนเหล่านี้ตามธรรมดาก็ดีกับผมนี่ ทำไมเขาทำแบบนี้? ทำไมพ่อถึงไร้กึ๋นขี้ขลาดตาขาว ทำไมพ่อไม่แก้ตัวปกป้องตัวเองบ้างเลย? ผมซึมมาก ที่คนที่เราเรียกว่า ‘เพื่อน’ จะหันมาเล่นงานเราแบบนี้ได้ แล้วทำไมพ่อถึงอ่อนแอจัง?”
นี่เป็นเพียงโหมโรงสำหรับหมัดหนัก ที่ค่ายแรงงานนั้น เกิดพายุฝนตกหนักจนฝูงวัวกระจัดกระจาย พ่อต้องไปตามวัวต้อนกลับมา ทำให้ไปกินข้าวเย็นที่โรงอาหารไม่ทัน “แกเก็บข้าวไว้ให้พ่อหรือเปล่า? พ่อถามผม แกไม่ได้เก็บข้าวเย็นให้ฉัน! แกไม่เคยสนใจไยดีฉัน! แกขลุกอยู่กับผู้ใหญ่คนอื่นตลอดเวลา! พ่อตะโกนพลางเฆี่ยนวัวอย่างหวดไม่ยั้ง กลางสายฝนที่ถาโถมเข้ามา พ่อตะโกน: กลับบ้านไปเลย! ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีกเลย เ-ดแม่มึง!”
เราไม่เห็นบนจอด้วยลูกกะตา ทั้งตาแก่ผู้เหนื่อยล้า โมโหหิว และขมขื่น เราไม่เห็นวัวที่ถูกเฆี่ยนอย่างไร้ปราณีหรือเด็กที่กำลังขวัญกระเจิงกลางสายฝน แต่เราสัมผัสความเจ็บปวดของทั้งหมดได้ : ของแต่ละตัวตน แต่ละดวงจิตที่ติดกับอยู่ในร่างแหแห่งขบวนการแหกตาสร้างฮิสทีเรียหลอกหลอนแห่งชาติ – ทั้งตาแก่ ทั้งวัวที่ถูกเฆี่ยน ทั้งเด็ก และแม้กระทั่งฝนอันหนาวเหน็บ ถ้านี่ไม่ใช่ภาพยนตร์ แล้วจะเรียกว่าอะไร? (อลิศ กินเห็ด)
ผู้กำกับและตัดต่อ : หวู เวงกวง
นักแสดง: เวิน-กวง หวู
วัน | เวลา |
---|---|
Sun 10 Nov | 14:00 |