‘ตกราง’
เดนมาร์ค, 2485, 106 นาที, ภาษาเดนิช บรรยายอังกฤษ

ผู้กำกับร่วมสมัยเพียรทำทุกทางให้เราลืมตัวว่ากำลังดูหนังอยู่  แต่ ‘ตกราง’ เป็นหนังเก่าขาวดำต้องมนต์สะกด  ที่นำพาให้เราหวนจำถึงมนต์เสน่ห์ของภาพยนตร์

หญิงสาวที่หลงหายไป  โดยพบเห็นครั้งสุดท้าย “ในชุดเดรสยามบ่ายสีเทา, เสื้อคลุมขนสัตว์สีเทา  และหมวกใบเล็กสีเทา” ตามคำตำรวจบรรยาย  เดินลงบันไดท่าน้ำหินโบราณ  ราวกับจมลงสู่ยมโลก  ราวกับเดินอยู่ในฝัน  และเข้ามาสู่ความฝันของเรา  เธอนั่งลง – “ฉันเหนื่อยจัง”  เดชะบุญมีคนช่วยพาไปอยู่ในรังโจร  ที่มีเจ้าพ่อเป็นลุงใจดีขาเดียวผู้ชอบท่องพระวจนะจากคัมภีร์ไบเบิ้ล

ขณะเดียวกัน  แบ้ดบอยรูปหล่อกำลังถูกปล่อยตัวจากเรือนจำ  ช่างเป็นซีเคว็นซ์ที่สวยงาม  เมื่อเขาก้าวออกมาจากประตูคุก  เดินพ้นตรอกออกมาเจอเพื่อนยืนรออยู่  เขาทักทายกันอย่างอบอุ่นทั้งไร้คำพูด – ทั้งฉากนี้ไร้คำพูดราวกับหนังเงียบ  สองชายเดินเคียงคู่กันไป  หยุดจุดบุหรี่แล้วก็เดินพ่นควันต่อไปด้วยกัน  โดยไร้คำพูด  เรารู้สึกถึงความรักความห่วงใยและมิตรภาพของทั้งสอง

หลังฉากที่ขอตั้งชื่อเล่นว่า ‘แฟนตาซีเซ็กซ์โหดเลสเบี้ยน’  ซึ่งกล้าบ้าบิ่นมากสำหรับยุคสมัย  เมื่อสอง ‘กะหรี่’ ตบตีปลุกปล้ำกัน  กลิ้งไปกลิ้งมาทั้งรองเท้าส้นสูง  แบ้ดบอยดังกล่าวก็เปิดประตูเข้ามาในรังโจร  ซึ่งต้อนรับเขาอย่างกรี๊ดกร๊าด  และแล้วบุพเพสันนิวาสก็นำสองคนนี้มาบรรจบกัน  ด้วยคำแนะนำว่า “เจ้าหญิงจ๋า นี่ญาติเราที่เพิ่งกลับมาจากคฤหาสน์ของเขาบนดวงจันทร์”  หญิงสาวผู้เสียความทรงจำ  มองเข้าไปในดวงตาเขาอย่างเชื่อมั่นและศรัทธา  และแล้วแบ้ดบอยก็เรียบร้อยโรงเรียนจีน  เขาควงไฟฉายมุ่งตรงเข้าหาเธอราวขโมยยามค่ำคืน  เขาพบความสุขในกันและกัน  แต่เรารู้ว่าหนังนัวร์เรื่องนี้ไม่จบดีแน่  ถ้าจบแฮปปี้เอ็นดิ้งแบบ ‘เดอะ แกรดดูเอท’ – “อีเลน! อีเลน!” &หนีขึ้นรถเมล์ไปไหนไม่รู้ – ก็จะเป็นการแหกกฎเกณฑ์สังคมของจริง(อลิศกินเห็ด)

ผู้กำกับ : โบดิล  อิพเสน
กำกับภาพ : รันดอล์ฟ  เฟรดริคเสน, อัลฟ์  ชเนว็อยกท์
ตัดต่อ : มารี  เอย์เลออร์เสน
เขียนบท : ซเว็น  รินดอม, คาร์ล  ชลูทเทอร์
ดนตรี : ซเว็น  กิลด์มาร์ค, ปีเตอร์  ด็อยทซ์
โปรดิวเซอร์ : อาเก  สเต็นทอฟท์, เฮนนิง  คาร์มาร์ค
นำแสดง : อิโลนา  วีเซลมาน, เอบเบ  โรเด, โยฮานเนส  เมเยอร์, อิบ  เชินเบิร์ค