คลิปโป๊ระบาด  นำแสดงโดยผู้หญิงที่หน้าเหมือนเธอ  ทำให้ นิมา คุณครูสาวสุภาพสตรีเรียบร้อยดังผ้าพับไว้  ถูกไล่ออกจากโรงเรียนมีชื่อ  จริงหรือไม่จริงไม่สำคัญ  ในเมื่อภาพพจน์และหน้าตาคือทุกสิ่ง  ไม่มีใครเชื่อว่านั่นไม่ใช่ตัวเธอ  ใน “ประเทศที่ประชาชนเจ็ดแสนคนอยู่ร่วมกันเป็นหนึ่งเดียวดั่งครอบครัวแสนสุข”  อย่างที่ทัวร์ไกด์ขายให้นักท่องเที่ยวในห้องอาหารโรงแรมเก๋:  “โปรดเพลิดเพลินกับการแสดงทางวัฒนธรรม (รำมหากาลา/พญายม?) ขณะที่ท่านเพลิดเพลินกับอาหารมื้อนี้”  เหล่าแม่ๆ ที่งานแต่งงานทำให้อดรู้สึกไม่ได้ว่า  ภูฐานน่าจะเหมือนสยามกินสเตรอยด์    เนรเทศจากชนชั้นของตน  นิมาออกตามค้นหาหญิงสาวลึกลับที่หน้าเหมือนเธอ  และสืบสวนหาแหล่งที่มาของวิดีโอคลิปนั้น  ขณะที่เพลงโหมโรงสุดเจ๋งบรรเลง: “ฉันใช้เงินเก็บหมดเกลี้ยงซื้อฬ่อ” 

มันคือการเดินทางท่องหิมาลัยกับ อกาธา คริสตี้ ที่เมาเห็ดขี้ควาย  กล่อมโดยดนตรีแสนวิเศษ  รวมทั้งของแพงด้วย (‘บลูมูน’); มันคือหนังเพลง/ระทึก/สยองขวัญ ที่ตามค้นหา ‘เทวีผู้ร่ายรำบนท้องฟ้า’ หรือพลังศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ในตัวเรา  ซึ่งถูกเบรกหรือกระทั่งรัดคอหอยโดยศีลธรรมหงิกงอของสังคมที่ชอบแสดงออกถึงความยึดมั่นในศาสนา  คนงี่เง่าบางชนิดอาจบ่นว่า  “มีช็อตสาวผอมสวย (แทนดิน บิดา) ใส่ผ้าซิ่นภูฐานกับเสื้อเชิ้ตสวยๆ มากเกินไป”  แต่นั่นมันเป็นสิ่งที่ดูเพลินไม่ใช่หรือ?