‘ถ้านี่เป็นเรื่องของฉัน’

อินโดนีเซีย-สิงคโปร์, 75 นาที, 2561, ภาษาอินโดนีเซีย บรรยายอังกฤษ

.

ถ้าอยากลงลึกกับใครสักคน   ขอแนะนำให้พามาดูหนังวาเลนไทน์นัวร์สำหรับคู่รัก,  คู่อยากจะรัก, หรือคู่อยากจะร้าง อันมากฝีมือเรื่องนี้ : ความสองด้านของการเลิกร้างชีวิตแต่งงาน – ฉบับของเขาตามด้วยฉบับของเธอ – ซึ่งจบลงเหมือนกันด้วยการร้องกรี๊ดๆ ของผู้เล่า  ชิวิตช่างยุ่งยากและเต็มไปด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องให้ทะเลาะถกเถียงกัน  จนกระทั่งถึงจุดบางอ้อ – “เธอไม่รู้จักฉันเลย” – จนหวนกลับคืนไม่ได้

หนังเรื่องนี้มีแฮปปี้เอ็นดิ้ง  แต่ไม่ใช่สำหรับผัวเมียคู่นี้  ในเทคยาวซ็อตเดียวอันน่าทึ่ง  บนหาดทราย  ขณะที่ผัวค่อยๆ เริ่มชีวิตใหม่นอกกรงขังกับชู้  เทคนี้ยาวประมาณบุหรี่ 5 มวน – สาวใหม่ของเขาสูบบุหรี่แบบมวนต่อมวนตลอดฉากในเวลาจริง ;  กล้องจับนิ่งอยู่ที่ทั้งสองที่กำลังจิบเบียร์มองทะเลนั่งคุยกัน  สักพักเธอลุกขึ้นยืน : “ปวดฉี่”  และเดินออกไปจากเฟรมไปฉี่ในทะเลข้างหลังเรา  และกลับมานั่งเคียงข้างเขาทั้งเสื้อผ้าเปียกๆ  แต่กล้องไม่เคยหันตามเธอ  เราเห็นแต่เขาที่นั่งมองเสรีภาพของเธอ  เราไม่เห็นทะเลเลยแม้แต่น้อยจนกระทั่งเขาปวดฉี่ขึ้นมาบ้าง, ปลดเปลี้องโซ่ตรวนของความกระดากและเดินทั้งเสื้อผ้าลงในทะเลอย่างเรียบง่ายราวเด็กน้อยเช่นเดียวกัน  (คงไม่ต้องบอกว่าเธอเดินเข้าไปในเฟรม  ไปสู่อ้อมกอดเขาในทะเลยามซันเซ็ทแห่งความรักและฉี่ของเขาทั้งสอง)  แต่เรายังจำภาพก่อนหน้านี้ได้ติดตา : ความปวดร้าวของเมียที่ถูกทิ้งไว้ในบ้านหรูดังคุก  ทั้งๆ ที่เธอเปิดน้ำพุในสระว่ายน้ำได้ตามอำเภอใจ  โดยไม่ต้องทนไอ้ผัวขี้บ่นเรื่องค่าไฟฟ้า
(อลิศกินเห็ด)

.

กำกับและเขียนบท : เจนาร์  เมสา อายุ, คาน  ลูเม่

กำกับภาพและกำกับศิลป์ : เดนี  โจ

ตัดต่อ : คาน  ลูเม่

เสียง : ขิคมาวาน  ซานโตซา

อำนวยการสร้าง : เจนาร์  เมสา อายุ, คาน  ลูเม่

แสดงนำ : ชา อิเน เฟบริยานติ, โคเนลิโอ  ซันนี่, เรซา  ราฮาเดียน